خانم پروین اعتصامی عزیز و دوست داشتنی روحت شاد

	محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت		مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست
	گفت: مستی، زان سبب افتان و خیزان میروی		گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست
	گفت: میباید تو را تا خانه‌ی قاضی برم		گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست
	گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم		گفت: والی از کجا در خانه‌ی خمار نیست
	گفت: تا داروغه را گوئیم، در مسجد بخواب		گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست
	گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان		گفت: کار شرع، کار درهم و دینار نیست
	گفت: از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم		گفت: پوسیدست، جز نقشی ز پود و تار نیست
	گفت: آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه		گفت: در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست
	گفت: می بسیار خوردی، زان چنین بی خود شدی		گفت: ای بیهوده‌گو، حرف کم و بسیار نیست
	گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را		گفت: هوشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست